
یهـــ روزیـــ بـــهــ یـــهـ جــــــایــیـ میـــــرســیـــ کــــهـ بــــایـــــد بــــگـــذریـ
از هـــــمهــ چــــیــ
خــــــیلیــ وقــــتهــ دارمـــ از خــــودمـــ مـــیـــگذرمــــ
یــــــــــــــــــادم بخــــــــــــــــیر
نظرات شما عزیزان:
kati 
ساعت15:44---30 تير 1392
آن روز باران می بارید ...
من در امتداد خیابانی خلوت می رفتم ...
کسی نبود حتی سایه تنهایی هایم ...
خودم را سپرده بودم به لحظاتی که بارانی بود ومن دلتنگ عبوری سبز ...
نمی دانستم کجا می روم اما ...
فقط می دانستم که به دنبال ردسبزی از تو بودم ...
کجا زندگیم هستی که هر چه می گردم پیدایت نمی کنم ...
آغو ش بگشا که من در التهابی گس می سوزم ...
بیقراری هایم را بیا و با خودت ببر ...
قلم به بی ربطی لحظاتی می نویسد که خط خورده اند ...
مرا دریاب ...!